Ermənistanın Baş naziri Nikol Paşinyan ölkənin ilk prezidenti Levon Ter-Petrosyan barədə sərt və ifşaedici fikirlər səsləndirib. Bu bəyanatlar, Ermənistanın müstəqillik dövrü tarixindəki siyasi manipulyasiyaların və xarici qüvvələrin təsirinin dərin izlərini yenidən gündəmə gətirir.
“KQB ilə əməkdaşlıq və marionet dövlət”
Baş nazir, keçmiş dövlət başçısını SSRİ dövründə KQB ilə əməkdaşlıq edən şəxs olmaqda ittiham edir. Onun sözlərinə görə, 1990-cı illərin əvvəllərində Ermənistanın müstəqillik prosesi bilərəkdən yanlış istiqamətə yönəldilib. Ter-Petrosyanın rəhbərliyi altında Ermənistan müstəqil yox, bir marionet dövlətə çevrilib. O qeyd edir ki, bütün bunlar KQB-nin strateji planının bir hissəsi olub.
“Hakimiyyətdən kənar “prezident” və taktiki oyunlar”
Cari hökumət başçısının təhlilinə əsasən, ilk prezident ölkə idarəçiliyində real gücdən məhrum olub. Onun hakimiyyəti dövründə cəmiyyətin böyük hissəsi onu müdafiə naziri Vazgen Sarkisyan və daxili işlər naziri Vano Sıradeqyanın “prezidenti” kimi qəbul edib. Levon Ter-Petrosyanın bu iki güclü fiqur arasında “böl və hökm sür” taktikası apardığı və onların ittifaqına mane olduğu iddia edilir. O hesab edir ki, bu, Ermənistanın suverenliyi uğrunda mübarizə aparan həmin şəxsləri hakimiyyətə gəlmək imkanından məhrum etmək, əvəzində Robert Koçaryan və Serj Sarkisyan kimi marionet fiqurları önə çıxarmaq məqsədi daşıyıb.
“İstefa: qorxaqlıq və qeyri-legitim rejimə keçid”
Nikol Paşinyan keçmiş prezidentin istefasını da sərt tənqid edir. O bildirir ki, qeyri-sabit və mürəkkəb geosiyasi şəraitdə şəxsi qorxu və məsuliyyətsizlik ucbatından vəzifəsini tərk edib. Ən dəhşətlisi isə, onun istefasının Ermənistanın qeyri-legitim siyasi rejimə təslim edilməsinə zəmin yaratması olub. Baş nazir bunu “marionet dövlət strategiyasının davamlılığı” kimi şərh edir.
“2007-ci il qayıdışı: formal müxalifət”
Ter-Petrosyanın 2007-ci ildə siyasətə qayıdışı da Baş nazir tərəfindən ikili oyun kimi qiymətləndirilir. O iddia edir ki, bu “müxalifətçilik” yalnız formal xarakter daşıyırdı və əsl məqsəd Ermənistanın marionet kursdan sapmamasını təmin etmək idi. Çünki həm hakimiyyət, həm də “müxalifət” eyni strateji xəttin daşıyıcıları hesab olunurdu.
“1 Mart 2008: gizlənmə və laqeydlik”
2008-ci il 1 mart mitinqləri zamanı, etirazçılara qarşı qanlı repressiyaların tətbiq olunduğu gecə, Paşinyan bildirir ki, keçmiş prezident evindən çıxmayıb, hətta gələnlərə qapısını açmayıb. O dövrün ruhani lideri II Qareginə (əsl adı: Ktriç Nersisyan) belə evinə daxil olmasına icazə verilməyib. O əlavə edir ki, həmin gecə Ter-Petrosyan rahat şəkildə evində yatıb, çünki “marionet strategiyanın davam edəcəyinə əmin idi”.
“Şəxsi keyfiyyətlər: tənbəl, qorxaq, özündənrazı”
Nikol Paşinyan keçmiş prezidentin psixoloji portretini tərtib edərək onu bir sıra mənfi insani və liderlik xüsusiyyətləri ilə xarakterizə edir:
- Qorxaq və iradəsiz;
- Məsuliyyətsiz;
- Tənbəl və tənqidçi;
- Xarizmatik şəxslərdən zəhləsi gedən;
- Ətrafında yalnız dəyərsiz, yarımsavad adamlara üstünlük verən;
- Narsist və təkəbbürlü şəxsiyyət.
Baş nazir qeyd edir ki, keçmiş dövlət başçısı hər kəslə münasibətini ona qarşı silah kimi istifadə edir, insanları sevmir və yalnız fərdi eqoizmini qidalandırmaq üçün siyasətdə qalır.
Bu çıxış Ermənistanın siyasi tarixində ilk dəfədir ki, ölkənin ilk prezidenti bu qədər sərt və açıq şəkildə ittiham olunur. Bu bəyanat, eyni zamanda, Ermənistan cəmiyyətində və siyasi elitasında keçmiş liderlərə qarşı “əsl qiymətləndirmə dövrünün” başladığını göstərir.
Ermənistanda siyasi gərginlik və Azərbaycanın mövqeyi
Nikol Paşinyanın Levon Ter-Petrosyan barədə bu qədər sərt və ifşaedici fikirlər səsləndirməsi, onu KQB agenti olmaqda, marionet rejim qurmaqda, xalqı satmaqda ittiham etməsi Ermənistanda siyasi qütbləşməni daha da dərinləşdirir. Son dövrlərdə baş verən hadisələr – dövlət çevrilişinə cəhd iddiaları, ifşa olunan planlar, həbslər, kilsə ilə hökumət arasında açıq qarşıdurma, bir zamanlar Ermənistanın “simvolu” olmuş şəxsiyyətlərin bir-birinə qarşı nifrət və ittiham yağdırması – ölkədə daxili siyasi xaosun və parçalanmanın yeni mərhələyə keçdiyini göstərir.
Vəziyyət belədir ki, bu qədər qarşılıqlı təhqir və süqutun yaşandığı bir anda Azərbaycan cəmiyyəti və mediası bütün bunları sadəcə müşahidə edir. Üstəlik, bu mənzərənin Silahlı Qüvvələr Günündə izlənməsi olduqca simvolik və anlamlıdır. Çünki Azərbaycan bu günü tam və qəti qələbənin, dövlətin və ordunun birliyinin bayramı kimi qeyd edir. Ermənistan cəmiyyətindəki dağınıqlıq fonunda Azərbaycan cəmiyyətinin və ordusunun birliyi, gücü və “Dəmir Yumruq”un siyasi-strateji nəticəsi daha aydın görünür.
Bu mənzərə qarşısında bir daha vurğulanır:
Yaşasın Azərbaycan Ordusu!
Yaşasın Ali Baş Komandan!
Yaşasın Dəmir Yumruq!
